СЕЛA IАД
ДогIа сецачул тIехьагIа, ара малх хьажар. Iайнаи Адамеи – диъ шуи кхо шуи даьнна йишеи вошеи – коа арабайлар.
– Дади! Дади! Хьавел, – цIогIарч даьлар ара цхьа ха яьннача гIолла.
«Фу хиннад-хьогI цига?» – аьнна, сихвенна араваьлар телевизорга хьежаш ваьгIа берий даь-дá.
Бераш сигала урагIхьежаш латтар.
– Хьажал, дáди! – аьлар Iайнас, – фуй из?
Сигала селаIад латтар.
– СелаIад да из, – аьлар воккхача саго. – Маьлхо сигален тIа диллá сурт да из.
– Басарашца диллад из маьлхо? – хаьттар Адама.
– А, – велавелар воккха саг. – ДогIа дийлхачул тIехьагIа малх хьажача хьахул из.
– Хоза-м да из! – аьлар Iайнас.
– Цох селаIад хIана оал хой шоана? СелаIад яхар «Селá Iад» яхалга да. Хьалха наха мотташ хиннад догIа делхийтар а, ди къувкъийтар а, тIоа сегийтар а Села ва. ДIа-а-а лоамашта юкъе, – аьлар даь-дас, лоамаш долча оагIорахьа пIелг дIа а хьекха, – дIахьакхача санна нийса бухь болаш лоам гой шоана?
– Гу, гу, – аьлар Iайнас.
– Сона а гу, – аьлар Адама, пIелг дIа а хьекха – дIа-а-а-ра бар бий из?
– ХIаа, из ба. Цу лоам тIа вах, оалар наха, Села. Ди техача – Селá чураш я уж Iехараш, оалар. ТIоа сегача – Селас кхувса тIаьскаш да уж, оалар. ХIаьта сигала селаIад эттача – Селас сигала хьалъэлла ший Iад да из, оалар. Фаьлгаш ма дий уж, да-м.
– Дади, лела йиш йий цу селаIада тIа гIолла? – хаьттар Адама.
– А, – велавелар дади, – бIарахьежа мара йиш яц цунна.
– ТIаккха мишта хьахул из? – хаьттар Iайнас.
– Доккха хилча деррига а ховргда шоана, – аьлар даде.
– ТIаккха хIанз массехана а латтаргда из сигала?
– А. Укх сахьате дIадаргда из-м.
Бераш дисар селаIадага хьéжа. Дади дIавахар ший гIулакхаш де. Цхьа ха яьннача гIолла, бераш дайдда хьадаьхкар дади волча.
– Дади, селаIад-м дIадаьлар.
– ХIама дергдац. ДогIа дийлхача юха хьаотаргда из-м, сигала.